Lifestyle

Verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

verhuizen

Drie maal is scheepsrecht…

Verhuizen alweer?! Sommige mensen zullen dit vast nu zeggen en/of denken.
Ja, ons huis staat (weer) te koop. Niet aan de grote klok dit keer maar tussen aanhalingstekens “subtiel” (wat is subtiel als je het op je blog aan de grote klok hangt) alleen bij een makelaar.

Waarom?
Poging 1 om ons huis te verkopen zo’n 5 / 6 jaar geleden verliep vlekkeloos, tot zover… een bord te koop haalde het niet eens, wij wilden verhuizen naar een prachtige locatie hier net buiten het dorp. Alles was in kannen en kruiken. Het huis werd binnen een paar dagen verkocht voor een prijs die wij wilden en waar we nu niet eens meer van kunnen dromen. Echter de bank werkte niet mee en wij kregen geen nieuwe hypotheek omdat mijn man toen zelfstandige was en geen 3 jaar positieve cijfers kon overleggen. Achteraf zijn we blij dat dit niet door is gegaan want met de crisis die net in zijn kinderschoenen stond liep het niet goed af met het bedrijf en hadden we waarschijnlijk de financiële toestand niet over het hoofd meer gezien.
Hoe pak je iets op waar je eigenlijk in je hoofd al afscheid van hebt genomen? het was lastig, niet alleen voor ons maar ook voor de mensen die oh zo graag ons huis wilden kopen. Het was niet anders en we hebben ons er overheen gezet en zijn door gegaan met het beste er van maken.

In 2004 hebben wij dit huis betrokken, het was nieuw en voor ons gemaakt. Sem was 3 en Beer 3 weken oud. Jack hier niet geboren maar in het ziekenhuis 2,5 jaar later. Dit is hun huis maar voor mijn man en mij voelt het niet (meer) zo…. Toen wij hier introkken hadden wij beiden het gevoel dat dit prachtig was maar niet voor altijd. Dit gevoel is gebleven.
De meeste mensen snappen het niet. Het ligt mooi, het is mooi, het is groot, we wonen met alles in iedereen om ons heen, familie, vrienden, sport gelegenheden, scholen, mooie omgeving. Wat wil een mens nog meer zou je zeggen?

Vorig jaar kwam ik een huis op Funda tegen in Haarlem. Het leek ons geweldig om in een oud huis(je) te wonen in de stad. Van een dorp naar een stad? meestal doen mensen met kinderen dit anders om. Wij niet!
We maakte een afspraak en waren verkocht! dit moest hem worden. Ons huis ging opnieuw in de verkoop en net als een paar jaar daarvoor dacht ik het zo kwijt te zijn. Helaas lukte dit niet en hebben we na een half jaar de koop moeten annuleren.

Deze keer was ik er redelijk snel overheen en dacht het moet zo zijn! We blijven voorlopig hier wonen totdat de kinderen groot zijn en dan zien we wel weer.
We knapte afgelopen zomer de tuin op en in huis ging ik aan de slag om alles meer naar ons zin te maken en er iets meer huiselijkheid in te brengen. Ik was echt om en Addy ook, we bleven hier.

Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Na de vakantie in Italië bekroop ons toch weer het gevoel. Het voelt niet dat we hier moeten blijven, dit keer hebben wij het allebei heel sterk.
Wat doe je daarmee? Laat je het z’n beloop gaan en raak je met alles in een (negatieve) sleur of ga je stappen ondernemen? Dit geldt overigens niet alleen voor ons huis maar daar kom ik nog wel een andere keer op terug.
Afgelopen maandag hebben we de knoop door gehakt en een makelaar laten komen die ons goed kent. We hebben het huis op zijn site laten zetten en 1 link op Funda.
Het gaat niet in de actieve verkoop omdat wij dit niet willen voor de kinderen. Het zou te onrustig worden. Geen bord in de tuin, geen open huizen routes, alleen bekendmaking en afwachten of er een keer iemand komt. We hebben geen haast, het komt zoals het komt. Wie weet komt dat oude huis(je) vanzelf op ons pad! (wat overigens niet in Haarlem hoeft te staan).

hieronder de link naar ons huis
Makelaarscentrum.nl

fotografie Stephanie Koster

Mijn naam is Stephanie Koster, 51 jaar, moeder van 3 jongens en al jaren gelukkig getrouwd met de vader van deze mannen. Ik blog vanaf 2011 over veelal Scandinavisch interieur, design, kids, fotografie en ons dagelijkse leven. Naast het constant veranderen van ons huis hou ik ook heel erg van fotografie en bezoekjes brengen aan kringloopwinkels, rommelmarkten en andere leuke plekken.

14 Comments on “Verhuizen

  1. Wat een mooi blog, zo open en eerlijk…en voor mij heel herkenbaar! Jouw droom wordt ooit werkelijkheid, de eerste stap: verkopen!! Dus heel veel succes daarmee, wie wil er nou niet in dit prachtige huis wonen? Oh ja, jij! 😉 X

  2. Ha Steph, wat een eerlijk en open blog. Je hebt een mooi huis maar ja, als je je er niet thuis voelt dan moet je er alles aan doen om een fijnere plekje te vinden. Het is wel een beetje herkenbaar, ik zit ook niet echt op mijn plek hier. Ik hou ook van de stad, misschien omdat ik ook uit dat kleine dorpje kom en nu weer in een ander dorp zit. Niks negatiefs over een dorp maar de ene persoon houdt gewoon meer van gedoe om zich heen. Haarlem zou ook een droom zijn..heel veel succes met je droom verwezenlijken. xx Leo

    1. het is ons nu niet eens meer perse om de stad te doen. Amsterdam is ook geweldig maar volgens mij komen mijn kids dan in een complete cultuur shock 😉 Haarlem is tof maar ook zo duur… dus echt besloten waar we naar toe gaan? dat weten we nog niet haha… eerst even verkopen! (gaat ook niet meevallen denk).

  3. Herkenbaar hoor! Mijn man en ik hebben ook een beetje die onrust. We wonen heel mooi met de stad aan de ene kant en de polder aan de andere. Het is ook echt ons huis, maar ooit….gaan we naar Middelburg! Veel succes met de verkoop en het vinden van jullie droomhuis! Komt vanzelf op je pad, x

  4. Wauw wat een prachtig huis hebben jullie, maar je moet je er inderdaad in thuis voelen. Als dat niet is kan het huis nog zo mooi zijn maar dan word je er ook niet gelukkig van. Heel veel succes met de verkoop en het vinden van jullie volgende paleisje!

  5. Herkenbaar ….. voor ons lokt de stad, 040 om precies te zijn. Waar we ooit begonnen als stel-zonder-kind aan een nieuw leven in een nieuwe provincie en waar we als stel-met-uithuizig-kind graag naartoe terug gaan.
    Byebye vrijstaand huis in architectonische vinex-locatie. We verruilen met liefde de kleine-kinder-herrie van alle buren om ons heen voor autogetoeter & feestgedruis. Maar nog even wachten, want zoonlief is net aan een nieuwe opleiding begonnen en zonder beurs (= lening), kan je toch beter bij paps & mams blijven. Doosje geduld opengetrokken dus, want stiekem vinden wij het ook wel heel gezellig met hem in huis. ssssshhhht

  6. Oh echt! Zo’n onrustig gevoel is niet prettig inderdaad, je huis moet wel als een jas zitten. Ik heb altijd in Heemstede gewoond, huizen zijn daar onbetaalbaar. Haarlem vind ik ook erg gezellig, hebben wij ook nog naar huizen gekeken. We wonen nu al jaren in een tussenwoning in Hoofddorp, niets bijzonders maar het is te betalen, kijken op een park uit, winkels op loopafstand en mijn dochters hebben er hun school en vriendinnetjes. De nieuwbouwwijken trekken me hier niet aan (Floriande) dus we blijven hier maar zitten. Jullie hebben een leuk huis en betaalbaar ook dus het kan me gewoon niet voorstellen dat het lastig verkoopt. Inmiddels heb je er ook een mooie tuin bijgemaakt dus wie weet helpt dat! Pascale X

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *