Daar ging hij dan hoor, mijn kleine moppie, zijn eerste zeilles. De spanning is op zijn gezicht te zien.
Vanochtend moest ik hem wakker maken, hij wilde niet uit bed komen. Het leek een door de weekse dag, zo één die hier al jaar in, jaar uit hetzelfde gaat. Roepen, roepen, roepen en horen ..Ik wil er niet uit komen, ik ga niet naar school! Vanochtend was het niet het feit dat hij naar school moest. Hij vond het spannend om op zeilles te gaan. Ook al hij zich hier al zolang op verheugt zei hij toch dat hij niet meer wilde.