Sterkte in de strijd! De overgang

Sterkte in de strijd!

Sterkte in de strijd! Dat waren de woorden die mijn gynaecoloog tegen mij zei toen ik nu ruim 5 jaar geleden na mijn operatie naar huis ging. Na het overlijden van mijn moeder in 2005 en een paar jaar later het overlijden van mijn nicht op de leeftijd van 43 jaar, vragen wij ons als familie af of dit toeval is of iets anders? Mijn tante (een zus van mijn moeder) start een erfelijkheidsonderzoek in het LUMC. Later wordt dit in het AVL (Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis) voortgezet. Het betreft een onderzoek naar Ovariumcarcinoom in de volksmond eierstok kanker genoemd. Er komen in de familie van mijn moeders kant net even te veel gevallen van kanker rondom de eierstokken voor. Twee gevallen van eierstokkanker met dodelijke afloop lijkt ons iets te veel. Uit onderzoek bij de afdeling erfelijke tumorren blijkt er geen erfelijk gen in onze familie voor te komen. Het kan echter wel iets zijn maar de wetenschap is in dat jaar nog niet zover. Omdat de zussen van mijn moeder en wij als dochters (mijn 2 zussen en ik) eerste lijns familie zijn hebben wij toch een verhoogd risico. Er wordt geadviseerd onze eierstokken preventief te laten verwijderen om het risico op kanker aan en om de eiersokken te verminderen, 100% uitsluiten kunnen ze niet!

Eierstokken laten verwijderen

In de jaren die daarop volgen laten de zussen van mijn moeder en mijn zussen hun eierstokken preventief verwijderen. Ik ben op dat moment nog te jong (halverwege de 30) en stel het uit. Voor mijn 45ste moeten ze eruit! Ik heb nog even. Ik ontkom er niet aan, in juni 2018 laat ik me ook opereren. De operatie stelt niet veel voor vind ik zelf. Drie microscopische sneetjes, ik ben alleen moe van de narcose. Ik ben nog nooit van mijn leven onder narcose geweest! Het herstel begint goed, het is volop zomer en ik lig een beetje buiten onder de parasol aan het water. Na 2 weken ga ik weer langzaam aan het werk. Ik mag 6 weken niks! Lastig voor iemand die altijd actief is. Waar nodig word ik ontzien. Wat ik me vooral nog herinner van die tijd is het feit dat ik erg zit met die lelijke littekens op mijn buik!

Overgang meteen in gang

Wat de arts en mijn zussen mij al verteld hebben gebeurd. De overgang doet meteen zijn intrede! Door het verwijderen van mijn eierstokken maakt mijn lichaam geen oestrogeen meer aan. Je lichaam reageert hier dus meteen op. Dat ik niet meer ongesteld word vind ik een zegen, al had ik er nooit heel veel last van. Maar wat er nog meer bij komt kijken heb ik heel eerlijk best een beetje onderschat. Tuurlijk is er wel het één en ander aan mij uitgelegd. Ook is mij een hormoon behandeling aangeboden maar dat wilde ik niet. Ik ben nogal van de “ik los het zelf wel op” strategie, dus ok ik ging die strijd wel aan!

Overgangsklachten

Komende zomer zijn we 6 jaar verder en kan ik zeggen dat ik er eigenlijk wel helemaal doorheen ben. Het ergste is achter de rug, de heftigste jaren hebben we gehad. Als ik toen geweten had wat de overgang allemaal met mij en ook daardoor ook mijn omgeving (man, kinderen, vrienden, werk) zou doen had ik me 3 keer bedacht of ik me op mijn 45ste al had laten opereren. Ik denk het niet namelijk! Loop je het risico ziek te worden is er vaak tegen me gezegd? Nee tuurlijk niet maar wie zegt er dat ik ziek was geworden op mijn 46ste? op mijn 47ste? Dat weet je niet. Eierstokkanker is niet echt aan leeftijd gebonden. Eierstokkanker komt vooral voor bij vrouwen ouder dan 55 jaar, maar kan eigenlijk op elke leeftijd opduiken. Op mijn 45ste was ik nog volop in de bloei van mijn leven, mijn operatie heeft er toch wel voor gezorgd dat een deel van die bloei van me is afgenomen. In een volgende blog ga ik daar iets dieper op in.

Wat stond mij namelijk te wachten?

De meest bekende klachten zijn slaapstoornissen, opvliegers en nachtelijk zweten. Maar er zijn nog veel andere overgangsklachten zoals migraine, stemmingswisselingen, slecht concentreren, prikkelbaarheid en depressiviteit, droge huid, droge ogen, vaginale klachten, seksuele veranderingen, blaasontstekingen en incontinentie.

Ik heb niet van alles last gehad maar laten we zeggen van 90% wel.

We praten en delen niet zoveel over de overgang

We praten en delen niet zoveel over de overgang want ja de overgang is een beetje suf. Je bent oud en afgeschreven als je daar last van krijgt. En wie praat er graag over niet kunnen slapen, humeurig zijn, je niet kunnen concentreren, je lichaam veranderd, je hebt geen zin in sex. Ik heb lang getwijfeld of ik over dit onderwerp zou gaan schrijven maar ik heb besloten het toch te doen. Het is vrij persoonlijk en aangezien ik weet dat iedereen deze blog kan lezen doet het me er ook een beetje van weerhouden dit met de hele buiten wereld te delen. Daarom zal ik ook niet in alle details gaan maar wel zover als voor mij acceptabel. Het zullen waarschijnlijk meerdere blogs worden omdat er heel wat over de overgang te schrijven valt. Met mijn 50+ leeftijd is het ondertussen ook mijn doelgroep geworden en ik merk dat er behoefte is aan meer duidelijkheid en bespreekbaarheid over dit onderwerp.

Mijn volgende blog zal onder andere gaan over welke hinder ik ondervond van alle kwalen en klachten die bij de overgang komen kijken.

Heb je een naar aanleiding van deze blog al een vraag of comment laat hem dan zeker achter!

Xx Stephanie