Moederdag

Vandaag niet echt een Moederdag voor mij/ons. Mijn jongens en man doen er niet aan dus ik automatisch ook niet. De tijd dat ik kadootjes (een zelfgemaakte tekening of plakwerkje van school) en een ontbijtje (boterham met hagelslag en een kopje thee) op bed kreeg liggen al jaren achter me. Naar de winkel gaan en “zomaar” een iets voor je moeder kopen is een lastig verhaal. Soms vind ik het jammer maar ik moet me er maar bij neerleggen, er zijn ergere dingen in de wereld. Omdat ik ook al ruim 12 jaar geen moeder meer heb en mijn schoonmoeder ook al zeven jaar dood is hebben wij ook geen oma bezoekjes meer op die dag. Ik koos er daarom voor verder te gaan met het klussen in de tuin. Terwijl ik nu zit te typen doen mijn handen zeer van het tegels sjouwen. Ze voelen ruw en zitten vol schrammen. Je moet er iets voor over hebben hè om er straks leuk bij te zitten 😉

Rommelmarkt nummer twee van dit jaar

Gisteren haalde ik mijn hart op tijdens de jaarlijks terugkerende rommelmarkt van de tafeltennis vereniging in ons dorp. Deze rommelmarkt werd voor de 40ste keer georganiseerd en ik kom er al zolang ik me kan herinneren. Vorig jaar viel het wat tegen, ik zag toen niet veel en ging met lege handen naar huis. Ik bedacht me daarom eerst niet te gaan dit keer. Maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en ik besloot alsnog op mijn fiets te stappen richting de sporthal. Na nog geen 5 minuten binnen had ik al een doos vol met potten (zowel voor binnen als buiten). Daarna volgde een berg servies, kannen, lampjes en mandjes. Niet veel later vond ik oude Philips radio en een mooi oud voetenbankje met oranje-bruine bekleding, nog helemaal gaaf.

op de fiets

Thuis had ik gezegd maar heel even te gaan maar dat werd uiteraard knap lastig voor me want ik stond met menig één te praten en zag ondertussen nog veel meer (te veel!). Mooie stoelen voor binnen, houten tuinstoelen wellicht wel iets voor in onze “nieuwe” tuin. Ik heb alles apart laten zetten want op mijn fiets kon ik dit natuurlijk nooit allemaal meenemen. Na thuiskomst ben ik samen met mijn oudste zoon al mijn vondsten op gaan halen met de auto. De stoelen voor binnen en buiten heb ik gelaten voor wat het was. Ik had genoeg! Wat kan ik daarna toch genieten als ik mijn spulletjes thuis uitpak. Na het schoon gemaakt te hebben kreeg alles een plekje in ons huis. Zo had ik onverwacht voor een leuke prijs, toffe spullen die weer een tweede leven krijgen. En de tafeltennis vereniging … die was vast blij met hun verkoop 😉

Tot volgend jaar Play Fair!

p.s. niet alle spulletjes staan op de foto, volg je mij op Instagram dan zie je vast meer voorbij komen 😉