Een dijk vol gras achter ons huis

De eerste keer dat wij naar dit huis gingen kijken wist ik welke verrassing ons te wachten stond. Het was één van de redenen waarom ik in dit huis wilde wonen. Zolang ik mij kan herinneren heb ik al een fascinatie voor deze huizen. De huizen zijn in 1971 gebouwd door het bouwbedrijf van mijn opa. Op de orginele bouwtekening die ik nog heb staat, 33 laagbouw premiewoningen. De tekening stamt van 8 Mei 1970, deze werd gewijzigd op 18 augustus 1970. In 1971 werden de huizen opgeleverd. De relatief eenvoudige huizen zijn op een prachtige locatie gebouwd, namelijk aan dijk (vol gras) aan doorlopend vaarwater, het riviertje de Drecht.

Bouwbedrijf van mijn opa

Mijn opa was een man met aanzien in het dorp (dat vond hij zelf ook wel een beetje) 😉 Als aannemer die veel huizen hier in het dorp heeft gebouwd kon dat ook niet anders, en zeker niet in die tijd. Met een gezin met 11 kinderen moest hij hard werken om zijn gezin te onderhouden en later zijn kinderen ook. Ik heb foto’s dat mijn vader rond zijn 15de zeker al bij hem in de bouw hielp. Twee van mijn vaders broers hebben dit bedrijf overgenomen en later mijn neef die het bedrijf nu nog runt. Over de jaren heen, in goede en slechte tijden, bestaat het bedrijf, Bouwbedrijf de Graaf nog steeds en daar ben ik best trots op. Dat wij uitgerekend een huis gebouwd door mijn opa en op deze plek kochten in Mei 2017 was voor mijn zeer bijzonder.

de plek deed het hem

Wat ik al zei, de plek deed het hem, niet zo zeer het huis zelf. Qua huis hebben wij best wat ingeleverd maar de plek maakte (en nog steeds) alles goed. In de periode dat wij in ons tijdelijke huis woonde werd voor mij een hoop duidelijk. Ik heb zoveel mooie huizen gezien, door heel Nederland, maar niets kon aan mijn wensen voldoen. Ik vond altijd wel een reden om een huis niet goed genoeg te vinden. Na heel veel bezichtigingen stelde mijn man mij de vraag, zeg Stephanie vind jij het huis nou belangrijk of eigenlijk toch meer de plek waar een huis staat? Daar ben ik over gaan nadenken.

Keuzes maken

Het hele leven draait om keuzes en tuurlijk wist ik diep van binnen dat het mij meer om de plek ging dan om het huis zelf. Wat een geluk dat uitgerekend dit huis te koop kwam in de periode dat wij een huis zochten. Niet het huis gaf de doorslag toen wij gingen kijken maar de tuin met de dijk achter het huis en het open vaarwater niet te vergeten.
De dijk, die direct aan de tuin grenst, zorgt voor een open uitzicht en geeft mij een gevoel van vrijheid. De jongens spelen er het hele jaar door, mijn was waait er heerlijk in de wind, gewoon kleine dingen waar ik gelukkig van word.

onderhoud

Een dijk vol gras vergt, net als de tuin en een ouder huis, wel wat onderhoud, zie bijvoorbeeld in deze blogpost. Zo moet deze dijk iedere week gemaaid worden, iets wat wij helemaal niet gewend waren. Ons vorige huis had een kleine tuin van 7 bij 8 meter. Geen gras maar vol bestrating tot kort voordat wij het verkochten. Zo hadden wij dus geen grasmaaier en hoe moesten wij zo’n groot stuk doen met een verlengsnoer?
Ondertussen zijn we twee jaar verder en ook twee grasmaaiers verder. De eerste was een oude elektrische maaier die ik kreeg van mijn neef. Deze vergde zoveel tijd, constant de bak legen en het verlengsnoer opzij trekken (er overheen maaien is niet zo’n best idee). Afgelopen zomer kregen wij van onze buurman van een paar huizen verderop een oude Kawasaki motormaaier. Een monster van een grasmaaier maar heel snel!

Schildpad- en hazenstand

De Kawasaki motormaaier, die op benzine draait, heeft twee standen, de schildpad- en hazenstand, haha… Zoals jullie snappen staat hij bij ons op de hazenstand 😉 De grasmaaier is echter al 35 jaar oud maar ik hoop dat hij het voorlopig nog even blijft doen. Zo keek ik wel alvast naar nieuwe voor het geval hij niet meer start en wellicht anders een mooi cadeau voor Vaderdag 😉
Als we een nieuwe grasmaaier kopen gaat de keuze waarschijnlijk naar een robotmaaier. Onze buren hebben er ook één en dat ik toch wel ideaal. Geen ruzie meer om wie de dijk maait (al vind ik het heerlijk om met mijn blote voeten door het gras heen te lopen achter zo’n machine). Robotmaaier maait wanneer het nodig is, een kind doet de was! (oh nee, die van mij niet) 😉