herinneringen
Als de dag van gisteren herinner ik me de dag dat de MH17 neerstortte, 17 juli 2014. Ik was net onderweg naar mijn werk. Wie herinnert het zich niet!?
Twee vrienden van ons zaten in dit bewuste vliegtuig. Wat een mooie reis naar Bali had moeten worden werd een regelrechte ramp. Het vliegtuig werd boven de Oekraïne omlaag gehaald door een buk raket. Wie verzint dit!
Tot op de dag van vandaag, nu ruim 4 jaar verder, zijn de onderzoeken naar de daders nog steeds in volle gang. Of die onderste steen ooit boven komt? Wie zal het zeggen. Onze goede vriend Gijs, met wie wij jaren lief en leed deelden op vakantie’s, tijdens het uitgaan en bij de voetbal. Zijn lieve vriendin Inge, altijd even vrolijk en in voor een feestje. Beiden nog veel te jong en vol in het leven.
Nationaal Monument MH17
In de vier jaar dat zij er nu niet meer zijn gaat er eigenlijk geen maand voorbij dat ik niet even aan ze denk. Soms zijn het foto’s van vroeger, soms is het een vliegtuig die voorbij gaat. Het blijft moeilijk te geloven en het gemis is er vaak nog steeds.
In Vijfhuizen is in julie 2017 het Nationaal Monument MH17 in gebruik genomen door de nabestaanden van alle slachtoffers. Het Nationaal Monument MH17 is een bijzondere plek die de herinnering aan de 298 slachtoffers levend wil houden. In het park zijn 298 bomen geplant in een groen lint ter nagedachtenis aan alle slachtoffers, voor elk slachtoffer één. Omringd door een krans van zonnebloemen, die staan voor het veld met zonnebloemen waar de brokstukken van het vliegtuig naar beneden kwamen.
indrukwekkend
De gedenkplek stond al een poosje op mijn agenda om te bezoeken, vandaag was een goede dag om te gaan.
Voor ons was het indrukwekkend om allemaal te zien. De twee bomen van Gijs (die met het roze lint) en Inge doen het uitermate goed. Dit in tegenstelling tot vele andere bomen op het park. Sommige slaan niet aan, of hebben de hitte van afgelopen zomer niet overleefd. Laten we hopen dat deze bomen nog vervangen worden in het najaar. Onder alle bomen ligt een naamplaatje met de leeftijden en land van afkomst. Heel treurig om te lezen maar helaas de realiteit.
Het deed ons goed er een keer heen te gaan.
Lieve Gijs en Inge rust zacht, voor altijd in ons hart♡♡
Hoe herkenbaar dit verdriet…..
Ook ik heb bekenden verloren bij deze ramp.
Maar kan er nog steeds niet toe komen om naar Vijfhuizen te gaan.
Prachtig geschreven!
Wat indrukwekkend, en tegelijkertijd hoopgevend.
Bomen planten bij verliezen …. geloven in het leven.
In gedachten bij jullie.
Verdrietig en mooi tegelijk. En wat je zeg, niet te bevatten dat zoiets ‘gewoon’ gebeurd. Mooi om hier bij stil te staan Stephanie. Liefs Gertrud
Indrukwekkend, die plek. Mooi geschreven en gefotografeerd, Koos.
Zo intens verdrietig dit!
Je hebt het prachtig in beeld gebracht
X